Kaç mevsim geçer bilinmez Kaç takvim yaprağını eskitir bir ömür Gözler ufuklara daldıkça derin mabedinde zamanın Anılar kıyılarına vurur gözpınarlarının...
Ömür artık sondur mevsim ise sonbahar Yağmurlar yağar...Toprak kokar...
Yağdıkça Toprak olasın gelir...
Birden Sokağın başında mendilci bir kız olursun Yüreği yağmurdan ıslak Gözleri damlalara ağlamayı öğreten... Susarsın yürekler dolusu Ama ağlayamazsın...
İnsanlar gelip geçer durmadan ıslak kaldırımlardan Üç beş ekmek derdi çeken mağrur insanlar Kimi kara sevda kimi hayat derdinde Ve bunları düşünürken onsuz biçare Gözlerin dalar Yağmak istersin yokluğun üstüne Şimşekler çakar yüreğin Acıtır canını çaresiz insanoğlu Ama pencereden bakmakla yapamazsın....
Konu: Islak Kaldırım 
Cuma Ekim 17, 2008 6:59 pm
